Konstrukcja oferty nie ułatwia jej oceny, bo nie wiadomo do końca, ile papierów trafi na rynek. Alior chce wyemitować nowe akcje na kwotę 700mln zł, a fundusz Carlo Tessara chce z kolei sprzedać znaczącą część istniejących akcji, w posiadaniu których się znajduje. Mądre głowy liczą, że przy cenie maksymalnej (71zł) za złotówkę wartości księgowej płacimy ponad 2zł, a cena do zysku wyniesie 14,5. To sporo, jeśli wziąć pod uwagę, że żadna ze spółek w sektorze finansowym nie przekracza C/WK=2, a średnie C/Z dla sektora to niecałe 11...
Z drugiej strony - trudno o bank, który w równie spektakularny sposób wkroczyłby na rynek i narobił na nim zamieszania. Alior, po 4 latach od debiutu, jest jedną z lepiej rozpoznawanych marek, obsługuje już niemal półtora miliona klientów, posiada szeroki wachlarz produktów, a część z nich to produkty unikatowe na polskim rynku.
Wyceniać spółki nie będę, bo - choć zawsze czytam prospekty - nigdy się tego nie podejmuję. Akcje Aliora chciałem zaś kupić od dawna i trzymałem kciuki za ich IPO. Postrzegam ich jako jedną ze spółek, które mogą rosnąć szybciej niż rynek i dawać ponadprzeciętne stopy zwrotu. Jasne, jest drogo. Ale pamiętam, jak to samo myślałem o Integerze (właściciel operatora InPost), gdy ich akcje kosztowały koło 100zł i nie chciały zanadto spadać w czasie kryzysu albo o Cormay'u, gdy notowany był w okolicach 5zł. Dobre, perspektywiczne spółki tak mają. Rynek dyskontuje część ich świetlanej przyszłości. Poza tym wychodzę z założenia, że o kształcie rynku i tak decydują duzi gracze. A to oni ostatecznie zadecydują, jaka będzie cena w tej ofercie. Jeśli jest "za drogo" - zbiją ją, a wówczas również ja kupię taniej. Proste.
Ta oferta ma jeszcze kilka atutów. Jeden z nich to transza preferencyjna warta 30mln zł, która zostanie sprzedana klientom Biura Maklerskiego Aliora ze zniżką 5% i bez redukcji (obowiązuje zasada kto pierwszy ten lepszy). Oznacza to, że de facto zapisuję się na akcje po cenie maksymalnej 67,50zł i mam gwarancję, że dostanę papiery po cenie o 5% niższej niż inwestorzy instytucjonalni.
Drugi z atutów to fakt, że zaledwie 5-10% oferty trafi do drobnych inwestorów. Resztą mają objąć gracze instytucjonalni, co teoretycznie powinno przekładać się na nieco spokojniejszy debiut (mniej zbijającego cenę sypania akcjami przez drobnicę realizującą np. 3-procentowy zysk).
Niestety, deal wiąże się również z ryzykami. Po pierwsze - tradycyjnie przy rynku pierwotnym - kupujemy dziś, a sprzedajemy za kilka tygodni, przez co wiele się może zmienić na rynku i w spółce. Po drugie - dynamicznie rosnące spółki mają to do siebie, że pewnego dnia osiągają punkt, za którym trudno o dalszy dynamiczny rozwój; Carlo Tessara może sprzedawać akcje wiedząc, że Alior jest u szczytu swoich możliwości, a kolejne lata przyniosą raczej stabilizację kursu zamiast dalszego dynamicznego podboju rynku. Po trzecie - jak zostało już wspomniane - jest drogo i nadzieje na zysk opierają się na nadziei, że będzie jeszcze drożej.
Decyzję, rzecz jasna, każdy musi podjąć sam. Wydaje mi się jednak, że jest to oferta, którą warto przynajmniej rozważyć.
